Lucebert

Ik plaats hier een gedicht voor mijn leesdossier:

De auteur is Lucebert, pseudoniem van Lubertus Jacobus Swaanswijk geboren te Amsterdam

15 September 1924, overleden te Alkmaar 10 mei 1994, het is een werk uit de verzamelde gedichtenbundel uitgegeven door De Bezige Bij, Amsterdam 2002.

Geschreven in 1952

[ik tracht op poëtische wijze]

 

ik tracht op poëtische wijze                                                           

dat wil zeggen

eenvouds verlichte waters

de ruimte van het volledig leven

tot uitdrukking te brengen

ware ik geen mens geweest

gelijk aan menigte mensen

maar ware ik die ik was

de stenen of vloeibare engel

geboorte en ontbinding hadden mij niet aangeraakt

de weg van verlatenheid naar gemeenschap

de stenen stenen dieren dieren vogels vogels weg

zou niet zo bevuild zijn

als dat nu te zien is aan mijn gedichten

die momentopnamen zijn van die weg

in deze tijd heeft wat men altijd noemde

schoonheid schoonheid haar gezicht verbrand

zij troost niet meer de mensen

zij troost de larven de reptielen de ratten

maar de mens verschrikt zij

en treft hem met het besef

een broodkruimel te zijn op de rok van het universum

niet meer alleen het kwade

de doodsteek maakt ons opstandig of deemoedig

maar ook het goede

de omarming laat ons wanhopig aan de ruimte

morrelen

ik heb daarom de taal

in haar schoonheid opgezocht

hoorde daar dat zij niet meer menselijks had

dan de spraakgebreken van de schaduw

dan die van het oorverdovend zonlicht

Beoordeling / mening van van het gedicht:

Het is een gedicht geschreven in 1952, ik vindt het een moeilijk gedicht om te begrijpen, dat komt omdat de zinnen niet zijn afgemaakt. Je kan uit het gedicht niet gelijk opmaken wat de schrijver ermee bedoeld. Er is geen duidelijke boodschap die Lucebert aan de lezer wil overbrengen. Er staan veel zinnen met sterke woorden maar ik zie er geen logisch verband in. Het is een beetje chaotisch geschreven. Wel gebruikt hij duidelijk als thema “de mens”. Persoonlijk lees ik liever een gedicht dat een duidelijke boodschap overbrengt aan de lezer. Iets met gevoel en emotie ……..  Waarvan de tekst goed te begrijpen is. Misschien is de titel daarom ook wel “ Ik tracht op poētische wijze ”.

Dex Lorist