Jef Last

Ik plaats hier een gedicht voor mijn leesdossier:

De auteur is Jef Last,  geboren te Den Haag 2 Mei 1898. Overleden Laren, 15 Februari 1972.

Jef Last 

     De Landarbeider

        Ik melk de koeien op het land

        en zet het geurig graan aan schoven.

        Wat kan de wereld mij beloven

        meer, dan Zijn zegen op mijn hand?

        Ik doe mijn werk, en lees geen krant

        en stoor de moordnaars niet in ’t roven

        Ik ben het brandhout, God de oven

        waarin ik naar Zijn wil verbrand.

        Ik geld voor knecht slechts onder knechten.

        Maar heer ben ’k van mijn eigen ziel,

        geen slaaf van ingebeelde rechten.

        Geen afgod waar ’k voor nederkniel,

        maar aan mijn land en volk gehecht en

        tevreden zo ik Hem geviel.

        Jef Last (1898-1972)

Beoordeling / mening van van het gedicht:
Het is een duidelijk gedicht met een boodschap. Het gaat over een landarbeider die hard aan het werk is en niet zijn tijd verspilt aan slechte dingen. Hij voelt zich eigen baas en geen slaaf. Iets wat hij graag voor het land en volk overheeft. Ik vind het een heel mooi verwoord gedicht.

Dex Lorist

Remco Campert

Ik plaats hier een gedicht voor mijn leesdossier:

De auteur is Remco Campert,  geboren te Den Haag 29 Juli 1929. Het is een gedicht uit de bundel; Het licht van mijn leven (2014).

Licht van mijn leven

        Het levenslicht zag ik in Den Haag
        maar in Amsterdam, Van Eeghenlaan zeven,
        temidden van dichters (Luceberts schaterlach,
        Schierbeeks hikkende Boek Ik), zagen
        mijn wóórden het licht
        dat me niet meer verliet, trouw
        door dik en dunner dan dik

        nu zoveel jaren later

        loop ik nog even door de straten
        van datzelfde Amsterdam tot
        in een knipperend ogenblik
        het leven me loslaten zal

        laat me dan, dat moment gekomen,
        opnieuw nog even
        zweven boven het Stedelijk
        dan verder al hoger
        boven de bomen in het Vondelpark
        waarna ik, mijn tijd opgeheven,
        voor eeuwig uiteenval, me verenig
        met het fijnstof van de stad,
        met de spiegeling van het zonlicht
        in het water van de gracht
        en word meegenomen met de glimlach
        en de dromen van het meisje
        dat ik eens op een tramhalte zag.

Beoordeling / mening van van het gedicht:
In dit gedicht kijkt de schrijver terug op het verleden. Hij beschrijft zijn gevoel / ervaring van vroeger. Nu jaren later loopt hij weer door de straten waar hij vroeger is opgegroeid en de goede herinneringen komen weer boven. Het is een duidelijk gedicht met een boodschap. Ik vind het een poëtisch gedicht, heel mooi verwoord.

Dex Lorist

Herman Gorter

Ik plaats hier een gedicht voor mijn leesdossier:

De auteur is Herman Gorter,  geboren te Wormerveer 26 November 1864, overleden te Sint-Joost-ten-Node  15 September 1927.
Bron: De muze en de seizoenen: een bloemlezing van verzen / Bijeengebracht door Clara Eggink. Amsterdam 1953.

Zooals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan

Zooals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan,
verzadigd krachtig, in het hoog gezag
des avonds met in 't oog vierkant de dag
van licht, waardoor zij zwaaiend zijn gegaan.

Zoo ga ik ook, terwijl de groote maan
kogelend voortgaat langs de stroeven dag
der nacht die 'k even koperhel òpzag,
mijn armen en mijn hoofd zijn welberaan.

Dit heb ik zóo en dit ook zóo gedaan,
mijn beenen gaan nog rustig door het werk,
mijn borst dringt voor, mijn oogen zien naar 't rusten.

De slaap heeft breed zijn dommelende kusten,
daar zal ik als op steenenblauwe zerk
slapen, de schouders moe van 't hangend gaan.

Beoordeling / mening van van het gedicht:

Het is een heel mooi geschreven gedicht. Het straalt een bepaalde rust uit. Toch is het best lastig om te lezen door het taalgebruik. Dit komt natuurlijk door de tijd waarin het geschreven is.

Dex Lorist

Gerrit Kouwenaar

Ik plaats hier een gedicht voor mijn leesdossier:

De auteur is Gerrit Kouwenaar,  geboren te Amsterdam 9 Augustus 1923 , overleden te Amsterdam 4 September 2014.
Het is een werk uit gedichten 1948-1978 uitgegeven door Querido ,  1982.

ik heb nooit

Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit:
het zacht maken van stenen
het vuur maken uit water
het regen maken uit dorst

ondertussen beet de kou mij
was de zon een dag vol wespen
was het brood zout of zoet
en de nacht zwart naar behoren
of wit van onwetendheid

soms verwarde ik mij met mijn schaduw
zoals men het woord met het woord kan verwarren
het karkas met het lichaam
vaak waren de dag en de nacht eender gekleurd
en zonder tranen, en doof

maar nooit iets anders dan dit:
het zacht maken van stenen
het vuur maken uit water
het regen maken uit dorst

het regent ik drink ik heb dorst.

Beoordeling / mening van van het gedicht:

De tekst is goed te lezen, toch begrijp ik niet geheel wat de schrijver voor boodschap wil overbrengen. Hij wil vuur maken uit water en regen uit dorst. Het is net alsof hij iets wat onmogelijk is toch mogelijk wil maken. In de laatste zin; het regent ik drink ik heb dorst is het net alsof het hem toch gelukt is. Het onmogelijke mogelijk gemaakt!!!

Dex Lorist