Weblogopdracht 10 : De Ochtendgave door A.F.Th. van der Heijden

Voor de tiende weblogopdracht heb ik gekozen voor een in het examenjaar verschenen roman. Het boek heeft als titel " De Ochtendgave" en is geschreven door A.F.Th. van der Heijden. Ik heb dit boek in overleg gekozen met docent Nederlands Dhr. T. Calis. De Ochtendgave is een historische roman gesitueerd in 1672, dit boek was in opdracht van de gemeente Nijmegen voor de herdenking van 330 jaar Vrede van Nijmegen in 2009.

De titel van het boek is " De Ochtendgave".
Het is geschreven door A.F.Th. van der Heijden.
De uitgeverij is De Bezige Bij, Amsterdam.
De eerste druk is uitgegeven op 11 december 2015.
De omslagontwerp en illustratie in het boek n.v.t.
Het boek heeft 256 bladzijden.
Genre is een historische / geschiedenis roman.
De onderwerpen in dit boek zijn: Ten Oorlog!, Dood van een geliefde.
                                                     Liefderelatie: problemen, overspel / vreemdgaan




Wat vindt je van de kaft van het boek?
Ik had geen enkel idee waar het boek over zou gaan maar toen ik de kaft van het boek zag moest ik gelijk denken aan een baby. Dit komt natuurlijk door de afbeelding van een ooievaar voorop. De ooievaar staat natuurlijk als symbool van zwangerschap. Bij de titel van het boek De Ochtendgave had ik de indruk dat de schrijver als bedoeling hiermee heeft, een baby die is geboren in de morgen, " De Ochtendgave".

Wat zijn je verwachtingen van het boek?
Ik had helemaal geen verwachtingen van het boek aangezien ik nog nooit eerder een boek van A.F.Th. van der Heijden had gelezen. Uit de flaptekst achter op boek begreep ik al heel snel dat dit een historische roman zou zijn die zich hoofdzakelijk heeft afgespeeld in Nijmegen in de jaren rond 1672. Dit soort boeken spreekt mij normaal niet zo aan maar omdat Dhr. Calis het heeft aangeraden en heeft gezegd dat het een goed boek was ben ik het toch gaan lezen.

Flaptekst: Sara bouwt de Vrede op een vijandelijk hoofdkussen.
Nijmegen, 10 juli 1672. Als in de vroege morgen na de eerste huwelijksnacht van Caspar en Sara de troepen van Lodewijk XIV de stad innemen, verdwijnt de jonge bruid spoorloos. De vraag is: heeft zij haar 'ochtendgave' bij Caspar achtergelaten of juist meegenomen naar een onbekende bestemming? Caspar begint een radeloze zoektocht. Zes jaar later op de dag dat de Vrede van Nijmegen getekend wordt, vindt hij zijn bruid terug in de tijdelijke Franse ambassade als maîtresse van markies Caloyanni. Wat was al die tijd haar werkelijke rol?

Recensie over het boek:
De Gelderlander, 8 december 2015
http://www.gelderlander.nl/regio/nijmegen-e-o/nijmegen/recensie-de-ochtendgave-is-een-echte-a-f-th-maar-dan-in-1678-1.5518089
Jeroen Wielaert in NOS.NL, 8 december 2015
http://nos.nl/artikel/2073800-a-f-th-van-der-heijden-schept-17e-eeuwse-mata-hari-in-nieuw-boek.html
Lucas Gasthuis, Elsevier.nl, 8 december 2015
http://www.elsevier.nl/Cultuur--Televisie/achtergrond/2015/12/Elseviers-cultuurrecensies-2730395W/
Cleeft, 5 januari 2016
https://www.cleeft.nl/boeken/recensie_a-f-th-van-der-heijden-de-ochtendgave
Arnold Heumakers, NRC, 17 februari 2016
https://nrcwebwinkel.nl/author-review/review/view/id/1358/

De titel van het boek kan je als volgt verklaren:
De titel " De Ochtendgave" komt letterlijke keren in het boek voor. De belangrijkste keer is in het tweede deel beschreven. Caspar Sonmans trouwt daarin met Sara. Het is de gebruikelijke gewoonte dat de man voor zijn vrouw op de ochtend na de bruiloft een kado heeft. Caspar Sonmans heeft ook een kado voor Sara gekocht maar ze komen er niet aan toe om het uit te pakken. Daarna gaat ze weg en zal hij haar zes jaar niet meer zien. Ze vlucht voor de inval van de Fransen. Later in het verhaal blijkt dat ze een leven heeft geleid en als dubbelspion. Ze heeft een kind van Caspar Sonmans gekregen, verwekt in de huwelijksnacht. Caspar weet dit niet. Dit kind heet Etienne en is voor Sara het kado van Caspar. In het laatste hoofdstuk van het boek wordt door Caspar pas aan Etienne verteld wat eigenlijk het echte kado was aan Sara. Dit was een vliegenstolp van zilver.

Samenvatting van het boek "De Ochtendgave":
Er is op internet nog maar heel weinig informatie over het boek te vinden, dit komt natuurlijk omdat het pas net verschenen is. Ik heb wel een goed verslag gevonden met een prima samenvatting van het boek.
http://www.scholieren.com/boek/13309/de-ochtendgave/zekerwetengoed
http://marc-las.blogspot.nl/2015/12/afth-van-der-heijden-de-ochtendgave.html

Centrale personages:
Het centrale personage in het boek is de ik-verteller Caspar Sonmans Hij vertelt als een achterafverteller. In 1705 bij het begin van het boek is hij 54 jaar oud en secretaris van de vroedschap van Nijmegen. Als hij trouwt met Sara in 1672 is hij 21 jaar. Voordat ze trouwden was hij drie jaar verliefd op haar. Hij is eigenlijk maar één dag met haar samen geweest, daarna verdwijnt Sara voor zes jaar. In de huwelijksnacht heeft hij een kind bij haar verwekt, Etienne, maar hij weet dit niet. Dit komt later pas uit. Hij heeft een genetische afwijking aan zijn piemel waaruit zijn zoon later zeker weet dat Casper Sonmans zijn vader is omdat ze dezelfde afwijking hebben.
Sara is de vrouw van Caspar Sonmans. Over haar kom je eigenlijk maar heel weinig te weten. Ze heeft een heerlijke huwelijksnacht maar krijgt daarna een brief met een missie waardoor ze verdwijnt. Ze wordt spionne in opdracht van de Nederlandse gezaghebbers. In ruil voor haar seks krijgt ze informatie los dat ze kan doorspelen.  Op deze manier kan ze ook aan de Fransen valse informatie doorgeven. Ze is ongeveer zes jaar lang de maîtresse van markies Caloyanni. Ze is boos omdat later blijkt dat Caspar Sonmans vluchtbelasting heeft betaald aan Caloyanni, ze voelt zich een hoer. Uiteindelijk gaat ze nadat de Vrede van Nijmegen is getekend toch weer met Caspar Sonmans mee.
Etienne is de biologische zoon van Caspar en Sara. Hij is te vondeling gelegd door de markies en opgevoed door zijn echte vader, dit weten zij beiden niet. Hij is dokter geworden. 27 jaar na de Vredesafhandeling van Nijmegen wil hij weten wat er in het verleden gebeurd is. Caspar vertelt alles. Als Caspar ziek is en een opgezette prostaat heeft onderzoek Etienne hem. Dan ziet hij dat Caspar dezelfde genetische afwijking als hij heeft. Hieruit blijkt dat Caspar en Etienne vader en zoon zijn.

Informatie over de schrijver:

A.F.Th. van der Heijden werd in 1951 geboren op de grens van Eindhoven en Geldrop. Hij studeerde enkele jaren in Nijmegen en Amsterdam, maar begon toen met schrijven, eerst onder het pseudoniem Patrizio Canaponi. Maar later al snel onder zijn eigen naam. Hij is een van de meest publicerende en meest succesvolle schrijvers. A.F.Th. van der Heijden is getrouwd met Mirjam Rotenstreich, zei is ook schrijfster. Hun enige kind, Tonio, verongelukte in 2010 op 21-jarige leeftijd.

Zie ook: http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/biografie/10506-biografie-afth-van-der-heijden.html
               http://www.kunstbus.nl/film/a.f.th.+van+der+heijden.html

Eigen mening:

Het gaat in deze historische / geschiedenis roman over de vrede van Nijmegen. Ik ben al geen fan van historische boeken en ook het thema oorlog is altijd lastig om te lezen. Er wordt in dit boek uitgebreid geschreven over het diplomatenvoorstel en over de vredesonderhandelingen tussen de Fransen, Nederlanders en de Engelsen. Dit is best langdradig en absoluut niet spannend. Op zich zijn de teksten best makkelijk leesbaar en goed te begrijpen al schrijft A.F.Th. van der Heijden vaak op een heel poëtische wijze en komt het bij mij een beetje ouderwets over.  Het boek is opgebouwd in ik noem het maar vier tijdvakken en begint bij 1705 en gaat dan terug naar 1672, 1678 en dan weer naar 1705. Het boek is dus niet chronologisch. Het boek is door de ik-verteller wel heel duidelijk geschreven. Ik denk dat als je een binding met Nijmegen hebt en wat ouder bent je je best in dit boek kan vinden. Voor mij waren er geen herkenningspunten en sprak het boek me totaal niet aan.

Dex Lorist

Weblogopdracht 9 : De uitvreter, Titaantjes, Dichtertje (Bundel) door Nescio

Voor de negende weblogopdracht heb ik gekozen voor een roman/novellebundel uit de periode 1910-1945. Het boek heeft als titel "Dichtertje, De uitvreter, Titaantjes". Het is een bundel van drie korte verhaaltjes. Ik heb dit boek in overleg gekozen met docent Nederlands Mevr. A.Windgassen. Dichtertje, De uitvreter, Titaantjes is een novelle, geschreven door Nescio. Deze bundel waarin de drie korte verhalen zijn opgenomen verscheen in 1918 bij kunsthandelaar J.H. de Bois, uitgever van de "Haarlemsche kunstboekjes".

De titel van het boek is "Dichtertje, De uitvreter, Titaantjes"(bundel).
Het is geschreven door Nescio.
De uitgeverij is J.H. de Bois, Haarlem.
De omslagontwerp en illustratie in het boek n.v.t.
De eerste druk is uitgegeven in april 1918.
Het boek heeft 128 bladzijden.
Genre is een literaire novelle.

In november 1946 verschijnt van de bundel Mene Tekel een tweede druk bij de uitgever Bezige Bij, Amsterdam. Deze verschijnt voor het eerst in de volgorde van De uitvreter, Titaantjes, Dichtertje. Dit boek heeft 180 pagina's.

Ik heb de bundel gelezen: Verzameld proza van Nescio, uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar in samenwerking met van Oorschot Amsterdam, 1997 dit was de 3e druk. De eerste druk hiervan was in 1996. Dit omdat de oorspronkelijke versie niet meer beschikbaar is bij de bibliotheek.

Wat vindt je van de kaft van het boek?
Wat als eerste opvalt is dat de kaft er heel anders uitziet dan de eerste druk. Duidelijk is wel gelijk dat het hier om een verzamelbundel gaat met drie verhalen van Nescio. De kaft ziet er rustig uit, het geeft de stilte met de weerspiegeling van het water weer met daarboven een wolkendek. In de verte zie je land met een heel klein dorp met bomen en een kerkje. Aangezien ik geen idee heb waar het boek over gaat zegt de kaft mij niet zoveel.

Wat zijn je verwachtingen van het boek?
Ik had helemaal geen verwachtingen van het boek aangezien ik nog nooit eerder een boek van Nescio had gelezen. Ik had wel gelezen dat Nescio een Nederlandse prozaschrijver was, ik verwacht dus dat het best een lastig boek is om te lezen.

Recensie over het boek:
Er zijn niet veel oude recensies over Nescio eerste boek "De uitvreter" te vinden dit omdat het niet in goede aarde viel bij de literatuurrecensenten. Ze vonden het taalgebruik te plat en vonden het boek niet literair genoeg. Later begonnen de recensenten enthousiaster op zijn boeken te reageren, zowel over zijn oude als nieuwe boeken. Nu vinden de literatuurliefhebbers zijn boeken subliem. Er wordt gezegd dat de bundel een van de mooiste is die de Nederlandse literatuur kent.
Daan Stoffelsen op Recensieweb (02-03-2007)
http://recensieweb.nl/recensie/nescio-lezen-in-amsterdam/
Wilko op Dizzie.nl
http://dizzie.nl/boek/de-uitvreter-titaantjes-dichtertje-mene-tekel-9038854838
Gosse Koolstra op lezen voor de lijst
http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/d/de-uitvreter,-titaantjes,-dichtertje/
De Leesfabriek
http://www.deleesfabriek.nl/2014/09/de-uitvreter-titaantjes-dichtertje-nescio/

Nadat ik het boek heb gelezen kan ik de titels als volgt verklaren:
Verhaal 1: De uitvreter
In het korte verhaal "De uitvreter" wordt het verhaal verteld over Japi. Japi heeft een zeer vervelende eigenschap, hij leeft namelijk op andermans kosten. Door deze slechte eigenschap noemen andere mensen hem de uitvreter.
Verhaal 2: Titaantjes
In het korte verhaal "Titaantjes" is de titel afgeleid van de Titanen in de Griekse mythologie. De Titanen waren in de mythologie goden die na een gevecht om de macht in de onderwereld gevangen werden gezet. Uiteindelijk hadden zij dus niets bereikt na een zwaar en lang gevecht. In het korte verhaal "Titaantjes" zijn als ware Koekebakker, Hoyer, Bekker, Ploeger en Bavink de titaantjes. Zij voeren ook een gevecht in hun leven en halen niet de eindstreep die ze graag willen hadden halen.
Verhaal 3: Dichtertje
In het korte verhaal "Dichtertje" kan ik de titel niet anders verklaren dan dat het gaat over een meneer die graag dichter wil worden. Hij wordt dan ook in het verhaal dichtertje genoemd.

Er zijn op internet niet veel samenvattingen van het boek te vinden behalve dan die van scholieren.  Ik heb er drie uitgezocht, aangezien andere sites steeds refereren aan deze verslagen . Naar mijn idee zijn dit ook de beste samenvattingen. Klik op de link om deze te openen:
http://www.havovwo.nl/vwo/vne/bove/de%20uitvreter.pdf
http://www.scholieren.com/boekverslag/60760
http://www.scholieren.com/boekverslag/70407
http://educatie-en-school.infonu.nl/samenvattingen/72821-de-uitvreter-nescio-boekverslag.html

In weblogopdracht 9 heb ik gekeken naar de centrale personages van de verhalen:
De uitvreter begint heel traditioneel met de introductie van de hoofdpersoon Japi. Iets later volgt ook een korte omschrijving van de andere personen. Alleen een omschrijving van Koekebakker zelf blijft uit.  De Titaantjes is een vervolg van De uitvreter dus een introductie is eigenlijk niet meer nodig. Toch wordt er nog even kort over verteld echter er zijn geen terugverwijzingen op De uitvreter.
Personage Japi in De uitvreter leefde met anderen mee op hun kosten. Het liefst zou hij gewoon helemaal niks doen en de hele dag staren naar het water. Japi profiteert van anderen, rookt hun sigaren, bestelde op hun naam en leende spullen zonder ze terug te geven. Hij is brutaal en erg spraakzaam. Ondanks zijn gedrag accepteren zijn vrienden hem omdat hij doet wat zij allemaal willen doen. Een heel duidelijke voorbeeldzin is : " En als Bavink werkte dan zat Japi er bij in't gras of binnen, omgekeerd op een stoel en rookte. En als ze binnen waren dan had Japi een tweede stoel erbij staan met een borreltje er op, waar i af en toe de hand naar uitstak. En hij hield Bavink aan de gang."
Personage Koekebakker is de schrijver van het verhaal. Hij is erg snel tevreden, ook al heeft hij eigenlijk niet zoveel. Hij is wat rustiger dan de rest van de vrienden en wat bedaarder in zijn uitspraken. Verder is er maar weinig over het exacte karakter van hem bekend, het gaat wel over zijn gedachtes, maar hij verteld meer over de karakters van anderen. Hij veranderd in de twee boeken ook van karakter. Uiteindelijk wordt hij als volgt beschreven: " En Koekebakkertje is een wijs en bedaard man geworden. Hij schrijft maar, ontvangt z'n schamel loon en geeft een ergernis."
Personage Bavink is schilder. Hij schildert voornamelijk landschappen.Volgens zijn vrienden is hij heel goed in zijn werk. Hij schildert alleen omdat het moet, anders heeft hij geen eten. Hij is snel onder de indruk, alleen van zichzelf vindt hij dingen nogal snel slecht. Dat is ook de reden waarom hij krankzinnig is geworden. Bavink is een stuk minder spraakzaam als Japi. Dit voorbeeld uit het boek illustreert goed dat Bavink zijn eigen werk niet goed vind: " Neen, dat deugt niet' zei i dan, veel te blauw; je weet toch wat we gisteren afgesproken hebben? Veel te blauw, kerel. Denk je dat je 't zoo zou aangepakt hebben als 't die rare blauwe kleur had?"
Personage Hoyer is ook schilder. Hij droomt ervan rijk te worden. Hij schildert portretten voor geld.
Later als hij geld erft stopt hij met schilderen en gaat hij de politiek in, hij wordt lid van de S.D.A.P. de groep van de hoge heren, zijn vrienden verachtten hem. 
Personage Bekker is een idealist net als de rest, maar hij geeft al snel toe aan de maatschappij, hij vertrekt naar Duitsland om Dante te vertalen. Hier komt niks van terecht. Later heeft hij een eigen bedrijf, maar daar loopt het ook niet zo goed mee af.
Personage Kees Ploeger heeft net als Koekebakker een kantoorbaan. Hij is arm en het voelt als een ellendig rotleven.
In de Titaantjes spelen dezelfde personen als in De uitvreter. Behalve Japi die gaat dood aan het eind van De uitvreter. In De uitvreter zijn Japi en Koekebakker de ronde karakters omdat beide personen een echte ontwikkeling in het verhaal ondergaan en je ook hun gedachtes te weten komt. De andere leden van de vriendengroep zijn platte karakters omdat dit vooral typetjes zijn met maar één rol in het verhaal. In de Titaantjes is Koekebakker het enige ronde karakter, hij is de enige die een ontwikkeling ondergaat. Van de rest van de vriendengroep krijg je maar weinig van gedachtes of gevoelens mee alhoewel ze wel veranderd zijn in de loop van het verhaal. Je krijgt alleen het resultaat van die verandering te horen maar niet de manier waarop of waarom die verandering heeft plaatsgevonden.

In het verhaal Dichtertje is het centrale personage Eduard, ze noemen hem ook wel Ee. Hij is het dichtertje waar het verhaal om gaat. Hij heeft een baan en naast zijn werk probeert hij te dichten. Hij wil één beroemd gedicht schrijven om herinnerd te worden. Ook droomt hij graag van onbereikbare vrouwen.
Coba is de vrouw van Eduard zij heeft dezelfde verlangens als haar man.
Bobi is het dochtertje van Eduard en Coba. Er wordt weinig over haar verteld en gezegd in het verhaal.
Dora is de zus van Coba en wordt verliefd op het dichtertje. Zij probeert zelf ook te dichten en voelt zich daarom aangetrokken door Eduard. Eerst probeert zij haar gevoelens voor hem onder controle te houden maar op een gegeven moment geeft ze toe aan haar verlangens voor hem en slaapt met hem.

Informatie over de schrijver:
Jan Hendrik Frederik Grönloh is geboren in Amsterdam op 22 juni 1882. Hij is overleden in Hilversum op 25 juli 1961. Hij schreef zijn verhalen in zijn boeken onder het pseudoniem Nescio. Dat is Latijns voor "ik weet (het) niet". Nescio is een toespeling op de term nomen nescio, dit wordt in de literatuur gebruikt als de auteur van een geciteerd werk onbekend is. Jan Hendrik Frederik Grönloh / Nescio was een Nederlandse schrijver van neoromantische verhalen ( een herleving van de romantiek in de literatuur ) met een in deels op Multatuli geïnspireerde stijl. Zijn bekendste titels zijn de drie novellen De uitvreter (1911), Titaantjes (1915) en Dichtertje (1918).

Voor meer informatie over de biografie van Nescio klik op de onderstaande link:

http://www.nederlands.nl/biografie/Nescio

http://www.nescio.info/biografie/biografie_kort.html
http://www.schrijversinfo.nl/nescio.html

Eigen mening:
Deze novellen worden nu gerekend tot de beste Nederlandse literatuur. Ik vind het heel moeilijk om hier een eigen mening over te hebben. De verhalen uit deze bundel zijn zo veelzijdig, er zit zo veel in wat men kan waarderen of juist niet. Hij schrijft erg maatschappijkritisch, een altijd beladen onderwerp. Idealisten die hun idealen verliezen en terechtkomen in het gewone burgerlijke leven. Het thema in het eerste verhaal De uitvreter komt neer op: Hoe vul ik het leven het beste in met nietsdoen? of met geld verdienen? wel erg heel grappig. Dit onderwerp is namelijk nog steeds actueel aangezien iedereen eigenlijk wel veel geld wil verdienen met nietsdoen. Ik vond het einde dan toch ook erg verrassend omdat Japi de levensgenieter toch het genot niet kan vinden en uiteindelijk zelfmoord pleegt. Het is ook een heel kort verhaal, makkelijk geschreven, geen lange zinnen en heeft geen echte moeilijke woorden, soms wel ouderwets.

Het thema in het tweede verhaal kwam bij mij over als: denk niet teveel na over het leven, en het afzetten tegen de maatschappij. Het graag allemaal anders te willen doen, maar niet weten hoe en waar te beginnen. Ook dit is in de huidige maatschappij nog steeds aan de orde. Iedereen heeft wel een droom om het allemaal anders te doen waarbij je er beter van word..... maar hoe?

Door het thema in Dichtertje kwam het verhaal bij mij over als je graag anders te willen gedragen als de rest van de samenleving door een gedicht te schrijven en hiermee onsterfelijk te worden. Dit was het moeilijkste verhaal om te lezen door de dichterlijke beschrijvingen. Dit verhaal sprak me ook het minst aan. Maar ik kon me in de achterliggende gedachten er toch wel in vinden, wie wil en droomt er nou niet van om iets te doen, uit te vinden waarbij je voor eens en voor altijd vereeuwigd / onsterfelijk word.

Het zijn geen spannende verhalen, de achterliggende gedachten spelen in zijn verhalen een belangrijke rol. Ze hebben alledrie een maatschappelijke boodschap. Omdat Nescio verhalen over jongeren gaan is het makkelijk om je in te leven. Voor literatuurliefhebbers kan ik me voorstellen dat je deze verhalenbundel gelezen moet hebben. Ik ben geen literatuurliefhebber en hou meer van thrillers en spannende verhalen, vandaar dat de dikte van het boek me wel heel erg aansprak!!!!

Dex Lorist

Weblogopdracht 8 : Se questo è un uomo door Primo Levi / Is dit een mens? Alle waardigheid is ontnomen.

Voor de achtste weblogopdracht heb ik gekozen voor een vertaalde literaire roman uit de wereldliteratuur. Het boek heeft als titel " Se questo è un uomo" Het is geschreven door Primo Levi. Het boek is in het Nederlands vertaald door Frida De Matteis-Vogels en heeft de Nederlandse titel " Is dit een mens?".  Ik heb dit boek in overleg gekozen met docent Nederlands Mevr. A. Windgassen. Se questo è un uomo / Is dit een mens? is een autobiografische roman.

De oorspronkelijke titel van het boek is " Se questo è un uomo".
Het is geschreven door Primo Levi.
De oorspronkelijke taal is Italiaans.
De Nederlandse titel is " Is dit een mens?".
In het Nederlands vertaald door Frida De Matteis-Vogels.
De uitgeverij is Maarten Muntinga BV, Amsterdam.
De eerste druk is uitgegeven in 1958.
De eerste Nederlandse druk is uitgegeven in 1987.
Ik heb de veertiende druk uit 1999 gelezen.
Het boek heeft 254 bladzijdes met bijlagen.
Het is een autobiografische roman.
De omslagfoto op de voorzijde is van Margaret Bourke-White /ABC Press.

Wat vindt je van de kaft van het boek?
Toen ik de kaft van het boek zag moest ik gelijk denken aan een concentratiekamp. Het ziet er gelijk heel indrukwekkend uit. Door  de foto van het spoor de grauwe lucht en de kale bomen weet je eigenlijk al meteen waar dit boek over zal gaan.

Wat zijn je verwachtingen van het boek?
Ik had helemaal geen verwachtingen van het boek aangezien ik nog nooit eerder een boek van Primo Levi had gelezen. Uit de flaptekst achterop het boek begreep ik al heel snel dat dit een heel indrukwekkend boek zal zijn over de Holocaust. Ik heb nog nooit eerder een ooggetuigenverslag van een                                                                     overlevende van de Holocaust gelezen. Ik verwacht dat dit een heel indrukwekkend verhaal zal zijn.

Recensie over het boek:
Gie van den Berghe in TROUW (09-02-02)
http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/article/detail/2794701/2002/02/09/Ook-slechte-kampgetuigenissen-lovend-onthaald.dhtml
Ellen Ijzerman (prowisorio) op Hebban.nl (13-11-2015)
https://www.hebban.nl/recensies/ellen-ijzerman-prowisorio-over-is-dit-een-mens
Dr. Marc De Kessel in Humanistische Canon
http://www.humanistischecanon.nl/auschwitz/primo_levi_is_dit_een_mens__1958_
Anne Provoost in De Morgen (02-01-2002)
http://fifinoent.blogspot.nl/2009/04/is-dit-een-mens-primo-levi-recensie.html

Nadat ik het boek heb gelezen kan ik de titel als volgt verklaren:
De titel van het boek " Se questo è un uomo / Is dit een mens?" kun je als volgt verklaren, Primo Levi heeft dit op blz 237 zelf omschreven als;
"Wie doodt, is een mens, wie onrecht doet of lijdt is een mens; geen mens is hij die elk gevoel van grenzen verloren heeft en zijn bed deelt met een lijk. Wie heeft afgewacht tot zijn bedgenoot klaar was met sterven om hem een stuk brood af te nemen, is, ook al heeft hij daar geen schuld aan, verder verwijderd van het model van de denkende mens dan de primitiefste Pygmee of de gruwelijkste sadist."

Ik zou het boek de volgende passende titel hebben gegeven: "Alle waardigheid is ontnomen."

Er zijn op internet samenvattingen van het boek "Se questo è un uomo / Is dit een mens?" te vinden, ik heb er twee uitgezocht van de website scholieren.com. Deze geven de beste samenvatting van het boek weer, andere sites refereren steeds aan deze twee verslagen. Klik op de link om deze te openen:
http://www.scholieren.com/boekverslag/58186
http://www.scholieren.com/boekverslag/67437

In weblogopdracht 8 ben ik ingegaan op het centrale personage van het boek:
Het centrale personage in het boek is Primo Levi. Het boek beschrijft de belevenissen van Primo Levi in Monowitz. In het verhaal maak je met hem kennis doordat zijn gedachten en gevoelens uitgebreid beschreven worden. Op de dag van de aanhouding in december 1943 is Primo Levi vierentwintig jaar oud. Hij is een Italiaanse Jood. Als Jood wordt hij naar het concentratiekamp van Fossoli gebracht maar vervolgens wordt hij samen met 650 andere Italianen op transport gesteld naar Polen. In het kamp wordt hij arbeidsgeschikt bevonden, en werden in de kampen van Buna-Monowitz en Birkenau tewerkgesteld. In het kamp is hij Häftling (gevangene). Zijn haar is geschoren en heeft het merkteken 174517 op zijn linkerarm getatoeëerd gekregen en wordt hier dan ook als nummer genoemd. Hij voelt zich hierdoor gedoopt als een nummer en geen mens meer. Vanaf dat moment heeft Primo Levi al zijn rechten verloren en begint zijn werk als slaaf. Hij voelt en ervaart dit zoals ook vele anderen als de afnemende levenswil, het systematische kapot maken van de menswaardigheid en de in het wrede overlevingskamp afstervende solidariteit onder elkaar die alle hoop weg nemen. Primo Levi laat zien hoe mensen onder zulke extreme omstandigheden teruggaan tot de essentie van het overleven. Later wordt Primo Levi ingezet als chemielaborant in Kommando 98, om daar te mogen werken moest hij een scheikunde examen doen, hier zijn betere arbeidsomstandigheden. Primo Levi is bevriend met Alberto. In het kamp worden de vrienden Primo Levi en Alberto ook wel de Italianen genoemd. Ze helpen elkaar als ze kunnen. Alberto is echter omgekomen bij de evacuatie mars in de sneeuw. Primo Levi is in het kamp ook bevriend met twee Fransen Arthur en Charles. Primo Levi wordt samen met Arthur en Charles in de ziekenbarak geplaatst. Dit ook vanwege zijn roodvonk. Uiteindelijk overleeft hij met hun de laatste tien dagen in Monowitz. Charles en Levi zorgden daar voor het eten en drinken, brandstof en dekens. Arthur zorgde voor de kachel, kookte aardappels, hield de kamer schoon en verzorgde de zieken. Tot het moment dat de Russen het kamp bevrijden. Primo Levi is een van de weinigen die overleeft.

Informatie over de schrijver:
Primo Levi was een Joods-Italiaanse schrijver van korte verhalen, romans en gedichten. Hij is geboren op 31 juli 1919 in Turijn, Italië. Hij is overleden op 11 april 1987 in Turijn, Italië. Primo Levi overleed op 67-jarige leeftijd. Hij kwam ten val in een trappenhuis en viel enkele verdiepingen naar beneden. Over de manier waarop Primo Levi stierf zijn de meningen verdeeld of het een ongeluk was of zelfmoord. Hij heeft twee kinderen, Lisa Levi en Renzo Levi. Hij was scheikundige en één van de overlevenden van kamp Auschwitz. Over zijn tijd in het concentratiekamp schreef hij het boek Se questo è un uomo. Dit werd later vertaald als; Is dit een mens?

Primo Levi

Voor meer informatie over de schrijver klik op de onderstaande link:
http://www.biography.com/people/primo-levi-9380562
http://www.thefamouspeople.com/profiles/primo-levi-181.php
http://www.poemhunter.com/primo-levi/biography/http://www.volkskrant.nl/wetenschap/biografie-van-een-autobiograaf~a532267/
http://www.dbnl.org/tekst/_gid001199101_01/_gid001199101_01_0061.php





Eigen mening:
Ik had nog nooit zelf een boek gelezen over de holocaust, ik heb wel al veel films over dit onderwerp gezien. Doordat ik al wel een aantal films had gezien wist ik natuurlijk al dat dit een vreselijk indrukwekkend boek zal zijn om te lezen. Het boek beschrijft eigenlijk het verhaal van wat je in de reeds verschenen films al steeds ziet met natuurlijk aanvullingen hierop. Dit boek maakte echter een  zeer grote indruk op mij omdat je het verhaal leest vanuit de ik-persoon. Dit maakt het extra indrukwekkend en je kunt het bijna zelf voelen. De drang om maar te kunnen overleven en de onmenselijkheid beleef je helemaal zelf mee in dit boek. Dit maakt het tot een zeer aangrijpend verhaal.
Het taalgebruik in het boek is niet echt heel moeilijk, maar vaak zijn het wel erg lange zinnen waardoor ik het soms toch weer terug ging lezen om het goed te begrijpen. Primo Levi gebruikt hierbij ook vaak Duitse woorden en benamingen. Je leest in dit boek dat niet alleen het fysieke aspect van zijn lichaam een grote rol speelt maar ook het psychische aspect. Ondanks dat er al heel veel boeken en films zijn verschenen blijft het ongelofelijk wat daar allemaal in die kampen gebeurd is. Steeds weer zie of lees je dingen met veel ongeloof. Eigenlijk moet iedereen verplicht dit boek lezen om het voor een ieder nog maar eens duidelijk te laten worden dat wat is gebeurd en heeft plaatsgevonden nooit meer mag gebeuren!!!!. Kippenvel en rillingen!!!

Dex Lorist

Weblogopdracht 7 : De Laatkomer door Dimitri Verhulst / Verzoening met het bestemde lot.

Voor de zevende weblogopdracht heb ik gekozen voor een Vlaamse roman. Het boek heeft als titel "De Laatkomer". Het is geschreven door Dimitri Verhulst. Ik heb dit boek in overleg gekozen met docent Nederlands Mevr. A.Windgassen. De Laatkomer is een psychologische roman uit 2013.

De titel van het boek is "De Laatkomer".
Het is geschreven door Dimitri Verhulst.
De uitgeverij is Atlas Contact, Amsterdam/Antwerpen.
De omslagontwerpen en illustratie in het boek is Femke Tomberg.
De eerste druk is uitgegeven in Mei 2013.
Het boek heeft 139 bladzijden.
Genre: Psychologische roman.

Wat vindt je van de kaft?
Toen ik de kaft van het boek zag moest ik gelijk denken aan een spel, het ziet er uit als een soort Ganzenbord. Het ziet er uit als een soort levensloop van iemand met de evt. daarbij behorende gebeurtenissen. Het spel begint bij 1jr. en is uit bij 63jr. Op een aantal levensjaren zie je heel herkenbare gebeurtenissen staan.

Wat zijn je verwachtingen van het boek? 
Ik had helemaal geen verwachtingen van het boek aangezien ik ook nog nooit eerder een boek van Dimitri Verhulst had gelezen. Uit de flaptekst achterop het boek kon ik wel opmaken dat het boek zou gaan over een man die gaat 'faken' over dementie. Hij gaat de boel belazeren door te doen alsof hij dement is zodat hij in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst.

Recensies over het boek "De Laatkomer":
Anne Jongeling in NU.NL (16-05-2013)
http://www.nu.nl/boek/3476126/dimitri-verhulst---laatkomer.html
Liliane Waanders in HANTA (27-02-2014)
http://www.hanta.nl/hanta/2014/02/27/recensie-de-laatkomer-dimitri-verhulst/
Thomas de Veen NRC HANDELSBLAD (17-05-2013)
https://thomasdeveen.wordpress.com/2013/08/06/recensie-in-nrc-boeken-dimitri-verhulst-de-laatkomer/
Marleen Nagtegaal in TZUM (27-05-2013)
http://www.tzum.info/2013/05/recensie-dimitri-verhulst-de-laatkomer/

Nadat ik het boek heb gelezen kan ik de titel als volgt verklaren:
Désiré Cordier heeft geen geweldig leven achter de rug en hij besluit op 74 jarige leeftijd toch nog iets van zijn leven te willen maken.  Hij denkt er nog wat van te kunnen maken maar in werkelijkheid komt hij daarmee te laat. Verhulst zelf zegt dat je nooit spijt moet hebben van de dingen die je hebt gedaan, maar eerder spijt van dingen die je niet hebt gedaan. Als je dan te laat komt, is je leven voorbij. In dit boek is hij hier echter te laat achter gekomen.

Ik zou het boek de volgende passende titel hebben gegeven: " Verzoening met het bestemde lot".

Er zijn op internet veel samenvattingen van De Laatkomer te vinden, ik heb er een aantal uitgezocht, klik op de link om deze te openen:
http://www.postscriptum.nl/boekbesprekingen/ruud/de-laatkomer-dimitri-verhulst.html
http://www.decontrabas.com/de_contrabas/2013/05/recensie-de-laatkomer-dimitri-verhulst.html
http://www.scholieren.com/boek/12483/de-laatkomer/zekerwetengoed

In weblogopdracht 7 ben ik ingegaan op het centrale personage in het boek:
In het boek zijn de belangrijkste personages Désiré Cordier, Charlotte Cordier en Hugo Cordier. Hoofdpersonage is Désiré Cordier, hij is een man van 74 jaar oud en heeft heel zijn leven gewerkt als bibliothecaris. Hij is getrouwd met Moniek maar inmiddels is zijn huwelijk een beetje in het slob geraakt. Zijn vrouw was vroeger erg preuts en wilde niet veel aan seks doen, later in het boek wel. Ze zit hem op allerlei fronten een beetje dwars. Door oude jeugdherinneringen en vrienden komt hij op het idee om weg te lopen. Hij wil echter niet scheiden om het te laten escaleren dus bedenkt hij  om te doen alsof hij dement is. Désiré Cordier komt in een tehuis terecht. Hij wil graag zijn jeugd liefde Rosa Rozendaal weer ontmoeten maar dat loopt op niets anders als een teleurstelling uit. Ze was een oud lelijk mensje geworden. In het tehuis wordt hij gesnapt door een medebewoners die ook doen alsof ze dement zijn. Hij realiseert zich dan dat zijn idee niet origineel is en voelt zich dan helemaal een mislukkeling. Hierdoor kan hij niks anders bedenken dan de oude nazi te ontmaskeren waardoor er veel media belangstelling ontstaat. Hij gaat zich ook indenken hoe familie en vrienden afscheid van hem zullen nemen als hij komt te overlijden. Hij is heel erg teleurgesteld in het leven, het enige wat hem rest is nog de dood.
Charlotte Cordier is de dochter van Désiré Cordier en Moniek, ze is getrouwd met Pascal. Ze hebben geen kinderen.  Ze is heel zorgzaam en heeft medelijden met haar vader. Ze was altijd een beetje bang voor haar ouders en heeft hun nooit altijd de waarheid durven vertellen. Als ze haar vader in het tehuis ziet roken verteld ze hem dan ook dat ze ook al vanaf haar jeugd rookt.  In een laatste gesprek neemt ze afscheid van hem en verteld haar vader dat ze uitgekeken is op haar man Pascal. Zij zit min of meer in dezelfde situatie.
Hugo Cordier is de zoon van Désiré Cordier en Moniek. Hij heeft zich al vrij vroeg in zijn leven losgemaakt van zijn ouders. Hij voelde zich niet verplicht om voor zijn ouders te zorgen en stoorde zich ook niet aan zijn ouders. Als zijn vader wordt opgenomen in het bejaardentehuis gaat hij daar ook niet naar toe. Hij wil de herinnering aan zijn vader behouden zoals die vroeger was.

Informatie over de schrijver:
Dimitri Verhulst is geboren in Aalst op 2 oktober 1972. Hij is een Belgisch schrijver en dichter. Zijn debuut was in 1992 met het boek "Assevrijdag"dit was een uitgave voor vrienden en bekenden. Zijn officiële debuut was met de verhalenbundel "De Kamer" die genomineerd werd voor de NRC-prijs. Hij publiceerde ook verhalen en gedichten in verschillende literaire tijdschriften. Hij is ook de schrijver van het boekenweekgeschenk in 2015.

Voor meer informatie over de schrijver klik op de onderstaande link:

http://www.atlascontact.nl/auteur/dimitri-verhulst/
http://schrijversgewijs.be/schrijvers/verhulst-dimitri/

Eigen mening:
Het boek heeft niet echt een diepe indruk op me achtergelaten. Het is min of meer hetzelfde onderwerp als in Hersenschimmen. Echter Hersenschimmen sprak veel meer aan omdat het proces van dementie heel erg goed beschreven is. Een zeer aangrijpend verhaal, zo heb ik De Laatkomer niet ervaren. De schrijfstijl in De Laatkomer is nogal grof en de schrijver gebruikt veel Vlaamse woorden. Hierdoor leest het op zich wel makkelijk. Het boek komt bij mij een beetje humoristisch over, echter toch met een beladen onderwerp. Ik kan me wel heel goed inleven in het idee dat je na jaren lang getrouwd te zijn een beetje bent uitgekeken op elkaar en dat je wat anders in het leven nog wilt beleven. Je gaat in je gedachten dan ook altijd terug naar de leuke momenten in je leven. In zijn geval denkend aan zijn jeugdliefde. Het idee om dan te doen alsof hij dement is en zo naar een bejaardentehuis verhuisd is best grappig, hij had wat mij betreft wat meer in mogen gaan op de echte dementerende bewoners!!! Dat hij in het tehuis niet kreeg wat hij ervan verwachte maakt het uiteindelijk toch een heel triest verhaal. Hij heeft uiteindelijk toch zelfmoord gepleegd doordat het zo vredig vogeltjes voeren in de tuin toch niet goed afliep.

Ik zou het boek niet aanraden of afraden, het is best een grappig boek om te lezen, dit komt mede door de schrijfstijl van Dimitri Verhulst.

Dex Lorist

Weblogopdracht 6 : Bezonken Rood door Jeroen Brouwers / "Ogen met een waas van Rood"

Voor de zesde weblogopdracht heb ik gekozen voor een roman uit de periode 1980-nu. Het boek heeft als titel "Bezonken Rood". Ik heb dit boek in overleg gekozen met docent Nederlands Mevr. A.Windgassen. Bezonken Rood is een oorlogsroman van Jeroen Brouwers uit 1981. Brouwers schreef het boek nadat zijn moeder was overleden, met het doel zijn kampjaren in Batavia te verwerken.

De titel van het boek is "Bezonken Rood".
Het is geschreven door Jeroen Brouwers.
De uitgeverij is Eldorado, Amsterdam.
De illustrator in het boek is n.v.t.
De eerste druk is uitgegeven in November 1981.
Het boek heeft 152 bladzijden.
Het verhaal is opgebouwd uit zeventien ongenummerde hoofdstukken.
De literaire stroming is: Moderne Nederlandse literatuur met surrealistische en symbolistische invloeden.

Wat vindt je van de kaft?
Als je naar de kaft kijkt voordat je het boek hebt gelezen zie je niet gelijk wat de schrijver ermee bedoeld, maar nadat ik het gelezen had denk ik dat de schrijver met de rode cirkels bedoeld de connectie met Japan en de vliegen symboliseren de dood.

Wat zijn je verwachtingen van het boek?
Mijn verwachting vooraf was dat het een moeilijk boek zou zijn, dit omdat ik het onderwerp niet aantrekkelijk vind om te lezen, maar op advies docent toch gedaan!! Omdat het hier een oorlogsroman betreft verwachte ik dat het een enorm aangrijpend boek zou zijn, vol emotie.


Recensies: Ik heb uit verschillende bladen eerst de volgende recensies gelezen.
Marian Buijs in de Volkskrant (18-10-2004)
http://www.volkskrant.nl/recensies/ongekend-subtiel-bezonken-rood~a719260/
Dirk Leyman in DeMorgen (06-05-09)
http://www.demorgen.be/expo/-bezonken-rood-jeroen-brouwers-a844339/
Marjolijn Pouw in NRC handelsblad (13-11-1981)
http://www.geocities.ws/siebrenkuipers/brouwbez.html
http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/schrijver/brouwers-jeroen

Nadat ik het boek heb gelezen kan ik de titel als volgt verklaren:
De (ik-) hoofdpersoon Jeroen Brouwers wil in dit boek zijn gedachten opschrijven over de tijd dat hij in het Jappenkamp gevangen zat. Hij wil dit doen door al zijn herinneringen aan het kamp te laten bezinken. In het kamp is er veel rood bloed vergoten en ook zagen zij hier elke dag de vlag van Japan die een rode stip in het midden bevat. Dit alles staat voor hem wat er in de kampen gebeurd is. Hij wil  met de titel "Bezonken Rood" alle ellende van toen laten bezinken.

Ik zou het het boek de volgende passende titel hebben gegeven: "Ogen met een waas van Rood"    of   "Bevliegende Angst".

Er zijn op internet veel samenvattingen van Bezonken Rood te vinden, ik heb er een aantal uitgezocht, klik op de link om deze te openen:
http://www.zoekboekverslag.nl/boekverslag_incach.php?gid=6785
http://www.collegenet.nl/index_mainframe.php?mainframe=http%3A%2F%2Fwww.collegenet.nl%2Fstudiemateriaal%2Fverslagen.php%3Fverslag_id%3D10272%26site%3D
http://www.scholieren.com/boekverslag/44072

In weblogopdracht 6 ben ik ingegaan op het centrale personage in het boek:
Jeroen Brouwers is de hoofdpersoon / ik-persoon van het boek. Hij is schrijver van beroep en voor de tweede keer getrouwd. De kinderen uit zijn eerste huwelijk ziet hij liever niet meer. Jeroen was 5 jaar toen hij samen met zijn moeder, grootmoeder  en zusje in het kamp Tjideng  in Batavia gevangen zat. Zijn vader is krijgsgevangene in Japan en zijn twee oudere broers zitten in een mannenkamp op Java. De gebeurtenissen die hij als kleuter in het Tjideng kamp heeft meegemaakt hebben een onuitwisbare stempel op de rest van zijn leven gedrukt. Hij heeft nooit geleerd om met zijn gevoelens om te gaan.
De kampervaringen zijn de oorzaken van zijn schuldgevoelens en paniekangst. Hij slikt kalmerende middelen om zijn angsten te onderdrukken. Toen zijn moeder in het kamp werd mishandeld hield hij op met van haar te houden. Zijn verdere leven is hij op zoek geweest naar een soort moederfiguur. Het lijkt erop dat zijn gevoel met eelt bedekt is. (Aan het eind van het boek smeekt de hoofdpersoon:" Maak het eelt zacht dat mijn lichaam overwoekert" (pag.126) hiermee geeft hij ook aan dat hij zich niet meer terughoudend opstelt ten opzichte van zijn gevoelens.
In het boek is het spiegelmotief een karakteristiek element, "werkelijkheid en niet-werkelijkheid". "Ik voel niets en ik voel iets" (pag.19).
Het conflict van de hoofdpersoon Jeroen Brouwer is dan ook steeds de kampherinneringen van een kind, het schuldbesef en de wroeging. Ook de dood van zijn moeder (niet in het kamp overleden maar later in verzorgingstehuis door ouderdom)  en zijn grootmoeder (onder gruwelijke omstandigheden overleden in het kamp) spelen een belangrijke rol, af en toe denkt hij dat het leven totaal geen zin meer heeft. Maar het meest kampt hij met zijn gevoelloosheid door de verharding (vereelting in boek) van het lichaam. Hij probeert zijn hele leven te verwerken door een boek te schrijven hierin spelen rouwverwerking, identiteitsverlies en de nasleep en verwerking van de tweede WO een zeer grote rol.

Informatie over de schrijver:
Jeroen Brouwers werd in 1940 in het toenmalige Nederlands-Indië geboren. Hij kwam uit een Rooms-Katholiek milieu. In de tweede wereldoorlog zat hij samen met zijn moeder en zijn zusje en oma vanaf 1943 tot het einde van de tweede WO in een Jappenkamp. Hij heeft geruime tijd in Brussel gewoond en werkte in de journalistiek. Hij debuteerde in 1964 met de verhalenbundel "Het mes op de keel". Hij werd pas erg bekend door zijn Indië-trilogie: Het verzonkene (1979), Bezonken Rood (1981) en de Zonsvloed (1988).

Voor meer informatie over de schrijver klik op de onderstaande link:
http://spod.home.xs4all.nl/personeel/Brouwerspagina/biografie_jeroen_brouwers.htm
http://www.literatuurplein.nl/persdetail.jsp?persId=2933
http://www.schrijversinfo.nl/brouwersjeroen.html

Eigen mening:
Bezonken Rood heeft een enorme indruk op me gemaakt. Niet alleen door de gruwelijkheden die er worden beschreven, maar ook door de tegenstrijdige gevoelens die worden beschreven. Ik had nog nooit een boek gelezen over een Jappenkamp, het is een verhaal dat ik niet snel zal vergeten. Het verhaal over het Tjideng-kamp vind ik zeer schokkend. Ik vind het soms wel een boek wat moeilijk te volgen is, dit door de vele gedachten sprongen. Dan verteld hij over het Jappenkamp en plots verteld hij weer over het overlijden van zijn moeder, af en toe een beetje verwarrend. Het boek leest wel makkelijk weg door het eenvoudige directe taalgebruik en de vaak korte of lange zinnen.
Zelf hou ik niet zo van geschiedenis en oorlogsboeken, maar ik heb er geen spijt van.

Ik vind het in dit genre dan ook een aanrader voor iedereen!!!

Dex Lorist

Weblogopdracht 5 : Hersenschimmen door J. Bernlef / " Ondergesneeuwd geheugen"

Voor de vijfde weblogopdracht heb ik gekozen voor een boek uit het laatste decennium van auteur J. Bernlef (Hendrik Jan Marsman). Het boek heeft als titel "Hersenschimmen". Ik heb dit boek in overleg gekozen met docent Mevr. A.Windgassen. De psychologische roman uit 1984 heeft diverse prijzen gewonnen, waaronder de Diepzeeprijs in 1989 en de vierde plaats in de verkiezingen voor de beste Nederlandstalige boeken aller tijden. Het boek gaat over een dementerende man die zijn steeds groter wordende isolement beschrijft. Dit lijkt me een heel interessant onderwerp.

De titel van het boek is "Hersenschimmen".

Het is geschreven door J.Bernlef.

De uitgeverij is Querido, Amsterdam.

De illustrator in het boek is n.v.t.

De eerste druk is uitgegeven in 1984.

Het boek heeft 221 bladzijden.

Het boek is ingedeeld in negen ongenummerde hoofdstukken zonder titels. Elk hoofdstuk begint met een schuingedrukte / cursieve zin, waarmee het begin van een nieuwe dag wordt aangegeven.

De literaire stroming is: Moderne Nederlandse Literatuur.

Wat vindt je van de kaft?

De kaft van het boek ziet er droevig en treurig uit, dat zal het boek denk ik ook wel zijn. Het geeft puur de lichte schimmen weer, niets anders dan wat vage illusies.

Wat zijn je verwachtingen?

Zoals ik op de achterkant van het boek kan lezen gaat het om een dementerende meneer. Ik heb dus de verwachting dat het een emotioneel ontroerend boek is. Wat ik van het boek verwachte is dat ik een duidelijk beeld zou krijgen over de ziekte dementie plus de gevolgen daarvan.

Recensies: Ik heb verschillende recensies gelezen alvorens ik in het boek ben begonnen met lezen.

Er waren er veel te vinden o.a. van Hans Vervoort in NRC-Handelsblad (05-10-1984) en een van

Dirk Leyman in DeMorgen (29-04-2009) en ook een mooie recensie van Aleid Truijens in de Volkskrant (07-01-2000).

http://www.hansvervoort.nl/index.php?page=3&articleId=6

http://www.demorgen.be/expo/-hersenschimmen-bernlef-a836657/ 

http://www.volkskrant.nl/boeken/wanneer-de-geest-stuurloos-raakt~a574233/

Nadat ik het boek heb gelezen kan ik de titel als volgt verklaren:

Hersenschimmen duidt op het idee, dat er van het leven uiteindelijk niets anders overblijft dan wat vage bewustzijn toestanden, illusies, hersenschimmen. In het boek gaat het voornamelijk over dementie en de gevolgen daarvan. Hersenschimmen maakt dat in één woord duidelijk.

Ik zou het boek de boeiende titel " Ondergesneeuwd geheugen" hebben gegeven!!!

Er zijn op internet heel veel samenvattingen van "Hersenschimmen" te vinden, klik op onderstaande link om een aantal van deze te openen:

http://educatie-en-school.infonu.nl/samenvattingen/61735-boekverslag-hersenschimmen.html

http://www.verdec.com/hulpje/boekvers/hersenschimmen.html

http://wjsn.home.xs4all.nl/tekst/hschimmen.htm

In deze blogopdracht 5 ben ik ingegaan op de centrale personages in het verhaal:

De belangrijkste personage uit het verhaal is Maarten Klein. Maarten is ongeveer 72 jaar, geboren in Alkmaar, maar woont al 15 jaar in Amerika. Hij werkte als notulist bij de IMCO, een visserij organisatie, hij is inmiddels gepensioneerd. Hij is al 50 jaar getrouwd met Vera en heeft 2 kinderen. De hoofdpersoon vertelt het verhaal zelf waardoor hij het uiterlijk van anderen uitvoerig beschrijft maar dat van zichzelf achterwege laat. Maarten is een gewone, alledaagse man die aan het dementeren is. Je leert de hoofdpersoon goed kennen hoewel je niet echt bepaalde duidelijke karaktereigenschappen kunt ontdekken. De ene keer reageert hij namelijk totaal anders op bepaalde gebeurtenissen dan de andere keer. Wat wel opvalt is dat hij erg precies is, hij wil alles in huis op precies dezelfde plek laten staan. Doordat Maarten zijn gevoelens en gedachten uitgebreid beschrijft kun je je goed in hem verplaatsen. Je leeft mee met zijn ziekte dementie en ziet hem dan ook steeds verwarder worden. In het boek ontwikkeld Maarten zich van een hardwerkende man die zijn vrouw Vera graag verwent, tot een zeer verward persoon, volledig afhankelijk van andere mensen, met name van zijn vrouw Vera. Vera probeert tegenover haar man te verbergen dat hij achteruitgaat.

Het conflict van de hoofdpersoon Maarten is dan ook dat hij door zijn ziekte in een neerwaartse spiraal zit en probeert te redden wat er te redden valt maar door zijn dementie is dit onmogelijk.

Informatie over de schrijver:

J.Bernlef is het pseudoniem voor Jan Hendrik Marsman, hij werd in 1937 geboren en is in zijn woonplaats Amsterdam op 29 oktober 2012 overleden.

De thema's van die tijd, het vergeten en toe-eigen-ning, spelen een belangrijke rol. Dit ook in zijn boeken. In Hersenschimmen is dat heel duidelijk te merken. De schrijver behoort tot de generatie van de jaren zestig, die zich verzet tegen de zware, moeilijke poëzie van de jaren vijftig.

Hersenschimmen betekende voor J. Bernlef de definitieve doorbraak tot het grote publiek.

Voor meer informatie over de schrijver klik op de onderstaande link:

http://www.bernlef.net

http://www.dbnl.org/tekst/bork001schr01_01/bork001schr01_01_0073.php

Eigen mening:

Ik vond dit een zeer goed boek. Het boek was goed en makkelijk leesbaar. Het verhaal zelf was mooi, ontroerend maar ook wel hard. Dit omdat dementie zo ondoordringbaar is en de directe omgeving ook kapot gaat aan de ziekte. Waar je in een relatie normaal met elkaar kan praten en omgaan is het nu alleen nog maar de verzorgende en de beschermende rol. Hem begrijpen is onmogelijk omdat hij in zijn eigen wereld leeft, zichzelf niet eens meer begrijpt. Het lijkt me vreselijk om later zelf tegen mijn eigen kinderen te zeggen; "Wie zijn jullie?" Helaas kan dit iedereen overkomen. Het lijkt me heel moeilijk je eigen man of vrouw op zo'n manier kwijt te raken, zoiets kan je niemand toewensen.

Je neemt op deze manier eigenlijk al afscheid van iemand die nog gewoon in leven is.

Ik raad mensen aan om dit boek te lezen,

Dex Lorist

Joost van den Vondel

Ik plaats hier een gedicht voor mijn leesdossier:

De auteur is Joost van den Vondel, geboren in Keulen op 17 november 1587 en overleden te Amsterdam op 5 februari 1679. Joost had als bijnaam "de Prins der dichters", hij was een Nederlandse dichter en toneelschrijver die vele genres beoefende: leer- en lofdichten, lyriek, emblemen en grotere verhalende gedichten.

Portret van Vondel door Ph. Koninck, 1665

ROSKAM° paardenborstel (de ‘kam’ die Vondel gebruikt om het land te zuiveren van corruptie) 

Aan den Heer Hooft, Drost van Muiden 

Hoe koomt, doorluchte Drost, dat elk van godsdienst roemt° zich beroemt op

en onrecht en geweld met dezen naam verbloemt°,             goedpraat 

als waar’ die zaak in schijn en tongeklank gelegen? 

Of zou ’t geen godsdienst zijn rechtvaardigheid te plegen, 

maar slinks° en rechts te staan° na allerhande goed?           links; streven

God voeren in den mond, de valsheid in ’t gemoed? 

De Waarheid° greep wel eer die mensen bij de slippen bedoeld is Christus 

en sprak: ‘Uw hart is ver, gij naakt° me met de lippen.’° nadert; citaat van Matteüs 

15:18 

De Waarheid eist het hart en niet zozeer ’t gebaar. 

Dit laatste zonder ’t eerst’, dat maakt een huichelaar, 

die bij een sierlijk graf zeer aardig wordt geleken: 

   vol rottings binnen en van buiten schoon bestreken°. gepleisterd (toespeling op                                                                                                     Matteüs 23:27) 

Zo was uw vader niet, dien burgervader, neen: 

van binnen was hij juist gelijk hij buiten scheen. 

’k Geloof men had geen gal° in dezen man gevonden           slechtheid 

indien , nadat de dood zijn leven had verslonden, 

zijn lijk waar’ opgesneên°. Hoe was hij zo gelijk                  opengesneden 

dien burgermeestren die wel eertijds ’t Roomse° rijk            Romeinse 

door hunne oprechtigheid opbouwden van der aarde 

ten top; doen akkerbouw in achting was en waarde, 

doen dege° deeglijkheid niet speelde raap en schraap°,        degelijke; inhalig was

en ’s vijands goud min gold dan een gebraden raap 1). 

Hoe heeft hem Amsteldam ervaren: wijs en simpel°;            eenvoudig 

een hoofd vol kreuken, een geweten zonder rimpel. 

1) toespeling op een Romeins veldheer die rapen kookte en zich niet liet omkopen